Ursus chce promować autobus wodorowy z Grupą Azoty

List intencyjny dotyczy współpracy w zakresie wspólnego opracowywania i wdrażania projektów dotyczących efektywnego rolnictwa oraz wykorzystania wodoru jako źródła energii dla ogniw paliwowych zasilających silniki elektryczne. Firmy połączą też siły w związku z propagowaniem i wdrażaniem działań edukacyjnych. Strategicznym celem jest wzrost konkurencyjności oraz innowacyjności działań obu stron, służących budowie nowoczesnej, polskiej gospodarki opartej na wiedzy.

Dla obu firm taka współpraca w branży dotyczącej autobusów na ogniwa paliwowe, czyli takich, w których paliwo wodorowe napędza silnik elektryczny, może przynieść korzyści. Ursus posiada w swojej ofercie autobus City Smile na ogniwo paliwowe, Grupa Azoty z kolei ma wodór.

– W walce o polski rynek musimy rywalizować z wieloma światowymi koncernami posiadającymi silne zaplecze. Współpraca z Grupą Azoty umacnia nas i stwarza szansę na bardziej dynamiczny rozwój. Wierzę, że będzie to wieloobszarowa współpraca, z której płynąć będą obopólne korzyści – mówił Karol Zarajczyk, prezes Ursus SA.

– Jesteśmy przekonani, że wymiana wiedzy, informacji i doświadczeń z Ursusem wzmocni obie firmy. Grupa Azoty otwarta jest na poszukiwanie innowacji w przemyśle i rolnictwie, bliską współpracę z ośrodkami naukowymi i startupami technologicznymi o wysokim potencjale – mówił z kolei dr Grzegorz Kądzielawski, wiceprezes Grupy Azoty SA.

A z autobusami na wodór jest jednak, póki co, istotny problem. Mało kto chce je kupować. Choć technologia znana jest od co najmniej dwóch dekad i świetnie wpisuje się w promowaną już od wielu lat zeroemisyjność w transporcie publicznym, a nad autobusami elektrycznymi góruje o wiele prostszą logistyką, bo takich autobusów nie trzeba ładować przez wiele godzin, korzystając z rozbudowanej infrastruktury, to popularności nie zdobyła.

Powód jest prosty – kłopot z paliwem. Wodór jest trudny w magazynowaniu i transporcie, dlatego stacji tankowania tego paliwa nie ma. W Niemczech jest ich kilkadziesiąt, w Polsce nie ma ani jednej. Dla miejskich przewoźników tego rodzaju infrastruktura jest po prostu wyjątkowo kłopotliwa, dlatego w żadnym europejskim kraju autobusy wodorowe nie doczekały się takiego przełomu, jaki właśnie ma chyba miejsce w technologii elektrobusowej.

Być może jednak włączenie do łańcucha podmiotów zainteresowanych tą technologią Grupy Azoty, jest krokiem do rozwiązania tego problemu. Ale tylko na wstępie, bo ostatecznie partnerem takiej współpracy powinni być odbiorcy autobusów, czyli miasta. Jeśli to się nie stanie, Ursus może liczyć co najwyżej na sprzedaż kilku hydrobusów jako ciekawostki.