Metro w Los Angeles. Jest słabo, czy będzie lepiej?

Pierwsze próby budowy sieci metra w Los Angeles sięgają lat 80-tych XX wieku, kiedy to rozpoczęto prace nad budową pierwszej (czerwonej) linii metra. Po zakończeniu budowy w 1990 roku, system metra w Mieście Aniołów pozostawał jednak marginalnym środkiem transportu, służąc głównie mieszkańcom wschodnich i centralnych dzielnic miasta. Problemy z finansowaniem, niska frekwencja pasażerów oraz specyficzne uwarunkowania urbanistyczne aglomeracji sprawiły, że początkowo system metra nie spełniał oczekiwań twórców, jak i pasażerów.

Przełom nastąpił na początku XXI wieku, kiedy to władze miasta, w odpowiedzi na rosnące problemy z zanieczyszczeniem powietrza, korkami i brakiem przestrzeni na nowe drogi (autostrady), zaczęły inwestować w rozwój transportu publicznego. W 2008 roku, po przegłosowaniu tzw. Measure R, powołano plan rozwoju nowej sieci metra, którego celem było rozbudowanie istniejącej infrastruktury i stworzenie bardziej spójnego systemu, łączącego różne części miasta oraz przedmieścia. Od tego czasu inwestycje w metro, a także rozwój nowych linii i modernizacja istniejących odcinków, stały się kluczowe dla dalszego rozwoju miasta.


Obecnie system kolei podziemno-naziemnej w Los Angeles składa się z pięciu linii, które łączą najważniejsze punkty w mieście i regionie:

• czerwona linia – jest to jedna z głównych linii metra, łącząca Union Station (główna stacja kolejowo-autobusowa) z wschodnimi i zachodnimi dzielnicami miasta. Jest to także jeden z najstarszych odcinków w systemie, jednak jego znaczenie wciąż jest duże, gdyż z połączeń korzysta dziennie tysięce pasażerów.
• fioletowa linia – będąca przedłużeniem czerwonej linii metra, została otwarta w 1993 roku. Jest to kluczowy środek transportu, łączącym centrum miasta z dzielnicami, takim jak Koreatown i Beverly Hills. W najbliższych latach planowane są kolejne rozszerzenia tej linii, co uczyni ją jeszcze bardziej dostępną dla mieszkańców, zwłaszcza, że z systemu kolei korzysta coraz więcej majętnych ludzi, dla których Los Angeles jest domem.
• niebieska linia – zwana także linią A; jest to jedna z najstarszych i najdłuższych linii metra, która biegnie przez południową część miasta, z centrum Los Angeles do Long Beach. Odgrywa ona ważną rolę w codziennym dojeździe osób pracujących na południu miasta, a także jest popularnym środkiem transportu dla turystów.
• linia Expo – połączenie centrum stolicy Hollywood z zachodnimi dzielnicami, takimi jak Culver City, i z południowym przedmieściami. Linia Expo jest istotnym elementem komunikacyjnym, który łączy kilka obszarów o dużym natężeniu ruchu. Jest to także linia o dużym znaczeniu dla osób korzystających z transportu publicznego dojeżdżających do pracy.
• złota linia – ta linia prowadzi przez północno-wschodnie dzielnice Los Angeles, w tym takie miejsca jak Pasadena. Jest szczególnie istotna dla mieszkańców wschodnich przedmieść miasta, którzy szukają alternatywy dla zatłoczonych autostrad.

Przyszłość metra w Los Angeles jest pełna obietnic, a zmieniające się podejście mieszkańców do transportu publicznego może w końcu sprawić, że miasto to stanie się mniej uzależnione od samochodów, a bardziej przyjazne dla pieszych i użytkowników transportu publicznego. Władze miejskie wciąż inwestują w rozwój transportu publicznego, a jednym z głównych celów jest stworzenie nowoczesnego systemu, który będzie stanowić konkurencję dla samochodów. Planowane są kolejne rozbudowy, takie jak linia D (różowa linia), która połączy centrum Los Angeles z zachodnimi dzielnicami i Linia K, która ma służyć połączeniom w rejonie południowym. Metro w Los Angeles ma szansę stać się jednym z kluczowych elementów zrównoważonego rozwoju miasta, jeśli zaadoptowane zostaną rozwiązania, które funkcjonują na co dzień na Dalekim Wschodzie, czy np. w nowo otwartym metrze w Rijadzie.

Choć metro w Los Angeles zyskało na popularności, to jednak rozwój sieci nie jest pozbawiony wyzwań. System wciąż boryka się z problemem rozległości – Miasto Aniołów to ogromne miasto, a linie metra obejmują tylko niewielką część aglomeracji. Na niekorzyść metra przemawia także czas przejazdów – np. przejazd z Santa Monica do Long Beach może trwać nawet trzy godziny. Metro musi wciąż rywalizować z kulturą samochodową, która wciąż dominuje w świadomości mieszkańców. Innym problemem są kwestie związane z finansowaniem rozbudowy systemu – koszty budowy nowych linii metra są ogromne, a mimo to rozbudowywany system wciąż nie spełnia podstawowej roli, by zaspokoić potrzeby wszystkich mieszkańców. Ważnym (wciąż istniejącym) problemem jest bezpieczeństwo – choć sytuacja na ulicach i w środkach komunikacji publicznej się poprawiła, to wielu mieszkańców, ale także turystów, boi się korzystać z oferty metra i autobusów.