Metro na Wolę: Nowe stacje w odbiorach. Płocka robi wrażenie [zdjęcia]

Trwają właśnie odbiory i testy wolskiego odcinka II linii metra ze stacjami C8 Płocka, C7 Młynów i C6 Księcia Janusza. Stacje Płocka i Młynów zostały już zgłoszone do kontroli wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego, a na dniach ma dołączyć ostatni przystanek – Księcia Janusza. Zarówno przedstawiciele Metra, miasta, jak i wykonawcy podtrzymują podany kilka miesięcy temu termin otwarcia wyznaczony na 4 kwietnia. Wcześniej, od 8 do 15 marca, stacja Rondo Daszyńskiego zostanie wyłączona z ruchu pasażerskiego na czas podłączenia systemów całoliniowych i testów pociągów.

Wszystkie przystanki zachodniego odcinka są bardzo różne, jeżeli chodzi o wystrój. Z pewnością najciekawsza – i to nie tylko na Woli, ale być może w skali całego warszawskiego metra – jest Płocka. Przystanek mieli okazję zwiedzać uczestnicy Forum Obiektów Infrastruktury Mostowej i Tunelowej, organizowanego przez TOR Konferencje.

Na Płockiej trwają ostatnie prace porządkowe: ściany zatorowe oraz oświetleniowe są czyszczone z kurzu budowlanego. Wystrój stacji robi wrażenie: ściany przykryte są miedzianymi panelami – na antresoli w jednolitej barwie, a na peronie w różnych odcieniach. W zamyśle ściany – wraz z oświetleniem – mają nawiązywać do przemysłowej przeszłości Woli i zakładów Kasprzaka, produkujących podzespoły elektroniczne. Efektowne są zejścia na peron, które obudowano podświetlanymi od tyłu mlecznymi panelami. Nad zejściem oraz na ścianach peronowych znajdują cię też ciekawe neony z nazwą stacji. Na posadzkach znajduje się zastosowane po raz pierwszy w metrze jasne lastryko, natomiast ławki są corianowe.

Jednak uwagę warto poświęcić nie tylko wystrojowi. Sama budowa tej akurat stacji była wyzwaniem – przede wszystkim z uwagi na liczne niespodzianki w ziemi. – Dostawaliśmy informacje od mieszkańców dotyczących nieprzyjemnych zapachów z okolicznych budów. Skłoniło to nas do odpowiednio wcześniejszej reakcji. Przed rozpoczęciem prac ziemnych kilkukrotnie badaliśmy wodę, grunty, powietrze. Wyszło nam ponad 50 różnych substancji tylko na tym odcinku ulicy Płockiej. Historycznie było to spowodowane zakładami produkcyjnymi Foton. Ze źródeł historycznych wynikało też, że mniej więcej w tym miejscu na przełomie lat 30. i 40. był duży wypadek komunikacyjny, w wyniku czego cały transport odczynników znalazł się w ziemi. Musieliśmy odpowiednio szybko i skutecznie podjąć decyzję o oczyszczaniu gruntu przed rozpoczęciem budowy – mówi Bartosz Sawicki, rzecznik wykonawcy, firmy Gulermak.

Trzeba było przełożyć sporo sieci, które nie zawsze były uwzględnione w planach. – Na całym zachodnim odcinku mieliśmy łącznie 25 km instalacji do przełożenia – wskazuje Sawicki. Prace budowlane były prowadzone od 6 do 22, a płoty, w niektórych miejscach, stały nieco ponad metr od bloków, co mogło być uciążliwe dla mieszkańców. – Ściany szczelinowe sięgają tutaj do 46 m. Staraliśmy się być dobrym sąsiadem, ale pewnych procesów technologicznych nie mogliśmy przerwać. Jednak bez punktu informacyjnego i zaangażowania w komunikację społeczną ta inwestycja byłaby trudna – mówi rzecznik.

W rejonie stacji znaleziono pozostałości kul armatnich z Powstania Listopadowego. – Najciekawsze były jednak oczywiście kości słonia leśnego. Pozostałości liczyły sobie ok. 120 tys. lat. Natrafił na nie płytko pod ziemią operator koparki – przypomina Bartosz Sawicki. Kopia mamuta będzie wyeksponowana w gablocie w posadce w północnej antresoli stacji. Informacja o znalezisku znajdzie się też na ścianie antresoli.

Dużo uwagi przykładano też do zieleni. – Wszystkie drzewa mamy skatalogowane. Obowiązywały też nas nasadzenia kompensacyjne jeden do jednego. Nie było to łatwe, bo miejsc – z uwagi na lokalizację sieci – nie jest dużo. Ten odcinek Płockiej powinien już wyglądać dosyć imponująco – przekonuje rzecznik.