Marlena Happach: Most dla turysty i dla studenta

O warszawskim moście, który budują kobiety przeczytacie tutaj.

Jakub Dybalski, Transport-Publiczny.pl: Po co Warszawie most pieszo–rowerowy?

Marlena Happach: Inwestycje w przestrzeni publicznej zawsze działają w synergii. Połączenie obiektów, które już działają, poprawia ich jakość. Po praskiej stronie Wisły mamy bardzo dynamiczną rewitalizację części miasta i nie chcemy, żeby ten obszar był oddzielony od innych dzielnic. Są też zyski ekonomiczne. Centralna część miasta potrzebuje bazy hotelowej, a tę może zapewnić Praga, która dziś w tym celu nie jest wykorzystywana. Jeśli pomysł się sprawdzi, możemy sobie wyobrazić, że nocujemy w hotelu po prawej stronie rzeki, a w dzień zwiedzamy to, co jest na lewym brzegu. Zresztą atrakcji na prawym brzegu też przybywa. To nie tylko brzeg i droga rowerowa wzdłuż niego, ale np. przekształca nam się ogród zoologiczny, niedługo będziemy mieli kolejną bramę od strony placu Hallera.

Rozważaliście też inne miejsca dla tego mostu?

Tak i to długo. Temat co jakiś czas się pojawiał i wspominana często praca dyplomowa pani Małgorzaty Dembowskiej rozpoczęła całą debatę na temat takiej przeprawy. Poza lokalizacją w osi ulicy Karowej zastanawiano się np. nad zbudowaniem mostu w osi ul. Ratuszowej. Istotnych pytań było co najmniej kilka. Zabudowa Starego Miasta jest wpisana na listę UNESCO, więc zastanawiano się, jak most wpłynie na jej sylwetkę. Istotne były kwestie funkcjonalne, więc na korzyść wybranej lokalizacji przemawia to, że przyda się turystom, osobom korzystającym z nadbrzeżnych obiektów rekreacyjnych, ale też daje dobry dostęp do budynków uniwersyteckich.

W pomyśle pani Dembowskiej, na moście miały się znaleźć obiekty usługowe i gastronomiczne. Dlaczego z tego zrezygnowano?

Ze względu na gabaryty. Chodziło o wprowadzenie takiej formy, która nie będzie nam kolidowała z widokiem. Poza tym po obu stronach Wisły usługi są dość dobrze rozwinięte, więc nie ma potrzeby, by lokować je na tym 400-metrowym odcinku. Zdaję sobie sprawę, że byłoby przyjemnością wypić kawę na środku Wisły, ale przy naszych priorytetach o ograniczonych pieniądzach, to jest chyba optymalne rozwiązanie.

Ale będą ławki?

To pozostawiamy do rozstrzygnięcia uczestnikom konkursu na projekt. Ale zakładamy, że powinny się tam znaleźć miejsca, gdzie będzie można przysiąść, ukryć się przed wiatrem i deszczem.

Co narzucacie projektantom? Jakie obiekty, albo funkcje muszą być przewidziane na moście?

Zdecydowaliśmy się nie ograniczać uczestników konkursu. Długo dyskutowaliśmy, czy np. rozdzielić ruch pieszy i rowerowy. Ostatecznie to też pozostawiliśmy do decyzji projektantom. Podobnie jak kwestię wind, choć dyskutowaliśmy czy wystarczą rampy prowadzące na most, czy jednak konieczne są windy, a może oba rozwiązania. Most będzie zawieszony dość wysoko, wymagają tego potrzeby żeglugi. Wydaje nam się, że rozwiązania nie mogą się wykluczać, choćby dlatego, że nie każdy pieszy pokona rampę, a z drugiej strony nie da się dziś zamontować takich wind, które obsłużą cały ruch rowerowy.

Obawiacie się trochę warszawiaków, że wydajecie pieniądze na most dla pieszych i rowerzystów, a przeprawy potrzebują kierowcy? Trudno było przekonać radnych i urzędników?

Gdy obejmowałam stanowisko to decyzja była już podjęta, więc trudno, żebym sobie przypisywała zasługę za przekonywanie. Ale bardzo mocno za tym projektem lobbował dyrektor Marek Mikos [do niedawna pełnił obowiązki szefa Biura Architektury i Zagospodarowania Przestrzennego w ratuszu, dziś jest zastępcą Happach – red.], silnie z tą ideą były związane przewodnicząca Rady Warszawy Ewa Malinowska–Grupińska, ale też pani prezydent Hanna Gronkiewicz–Waltz i wiceprezydent Renata Kaznowska.

Jeśli chodzi o moje przekonanie, to cała ta idea jest całkowicie zbieżna z tym, co sądzę o mieście, jako miejscu gdzie należy wszelkimi sposobami promować transport publiczny, ale też wszelkie udogodnienia dla pieszych i rowerzystów. Na razie zresztą mam wrażenie, że wszelkie dyskusje jakie się toczą o tym projekcie to raczej rozważania nad lokalizacją, bo słyszałam o pomyśle, żeby powstał na wysokości Bednarskiej, albo kwestie historyczne, bo kiedyś planowano połączyć oddanie mostu ze świętowaniem stulecia Bitwy Warszawskiej. Raczej nie spotkałam się jeszcze z dużymi protestami kierowców.