Jaka taryfa biletowa na czas remontów?

Utrudnienia powstające w okresie intensywnych prac remontowych najbardziej odczuwają podróżni. Wydłuża się bowiem ich droga do pracy czy szkoły – muszą iść na bardziej oddalony przystanek, jechać objazdem lub przesiadać się z tramwajów do autobusów zastępczych, które często utykają w korkach. Czasami sprawia to, że podróż przedłuża się tak, że przekroczony zostaje próg taryfowy dla biletów czasowych. Pasażerowie tracą więc podwójnie: podróż jest bardziej skomplikowana, a do tego droższa.

Tak dzieje się w większości miast i przy okazji niemal wszystkich remontów. Jednak gdy skala utrudnień jest wyjątkowo duża i obejmuje w zasadzie cały obszar obsługiwany przez organizatora, on lub radni miasta podejmują czasem decyzję o wprowadzeniu częściowego wydłużenia czasu obowiązywania biletów – tak, by wydłużenie czasu jazdy nie wpłynęło na cenę biletu.

Łódź: zawsze ważny dłużej

Takie rozwiązanie przyjęła w czerwcu Rada Miasta Łodzi. Choć jej decyzja była nieco spóźniona, bowiem weszła w życie w połowie lipca – dwa tygodnie po rozpoczęciu robót na ważnych ciągach: Kilińskiego, Zielonej czy Kopernika – ułatwi ona życie podróżującym aż do listopada 2015 roku. Tyle potrwa bowiem największa z realizowanych od tego roku inwestycji – przebudowa tzw. trasy W-Z, głównej arterii tramwajowej łączącej wschód z zachodem miasta.

Podobnie jak w latach 2007 – 2008, kiedy miasto modernizowało trasę Łódzkiego Tramwaju Regionalnego, udogodnienie polega na bezwarunkowym wydłużeniu czasu ważności kasowanych biletów jednorazowych – 20-minutowego do 40 minut, zaś 40-minutowego do godziny.

Poznań: dłużej tylko w godzinach pracy

Inaczej skonstruowana jest natomiast podobna „promocja” w Poznaniu. Liczne prace całkowicie zmieniły tam organizację ruchu w centrum miasta, wciąż nie jest bowiem w pełni przejezdny m.in. węzeł Kaponiera. Bilety kwadransowe uprawniają tam do końca kwietnia tego roku do jazdy przez 25 minut, a półgodzinne – przez 45 minut. Wydłużenie nie obowiązuje jednak cały czas, a jedynie w porach standardowych dojazdów do pracy czy szkoły: od 6:00 do 19:00 w dni robocze i od 8:00 do 14:00 w soboty.

Podjętą przez miasto decyzję należy bez wątpienia docenić – jest ona ukłonem w stronę korzystających z transportu zbiorowego, który być może pomógł zachęcić ich do pozostania jego użytkownikami także w trudnym czasie zmiany organizacji ruchu. Sposób, w jaki wdrożono wydłużenie, budzi jednak wątpliwości. Podróż w godzinach wieczornych, a zwłaszcza w niedziele, kiedy tramwaje kursują w Poznaniu nawet co 30 minut, może być dłuższa niż w dzień roboczy z powodu konieczności dłuższego oczekiwania na przesiadkę. Zniechęcać może też konieczność zapamiętywania kilku stawek i posiadania kilku rodzajów biletów w przypadku podróżowania w tej samej relacji o różnych porach. Niejasne są też zasady honorowania biletów skasowanych przed 19:00, ale tak, że czas ich obowiązywania kończy się po tej godzinie.

Wydaje się więc, że wzorzec łódzki należy uznać za lepszy – tym bardziej, że podróże w godzinach dziennych w dni robocze stanowią znakomitą większość wszystkich podróży komunikacją miejską, a tym samym ograniczanie terminu wydłużenia nie przyniesie w skali budżetu miasta znaczących oszczędności.