„Tak” dla rowerów w Krakowie. Co tak naprawdę znaczy wynik referendum?

Jakkolwiek górnolotnie by to nie zabrzmiało, krakowskie głosowanie stanowi dla ruchu rowerowego w Polsce moment historyczny. To pierwsze w naszym kraju, Europie i prawdopodobnie na świecie referendum, w którym zadano pytanie o budowę większej ilości dróg rowerowych. Wynik okazał się umiarkowanym zaskoczeniem. O ile poparcie rozwoju infrastruktury dla rowerzystów wydawało się raczej oczywiste, o tyle jego skala bardzo pozytywnie zaskoczyła cyklistów. Za ścieżkami opowiedziało się aż 85 proc. głosujących. Co oznacza ten wynik i jakie ma przełożenie na rzeczywistość?

Jednoślady to nie zabawka dla zapaleńców

85 proc. głosów za rozwojem sieci infrastruktury dla rowerzystów to bardzo dużo. Tak znaczne poparcie stanowi wyraźny sygnał: najwyższy czas przestać traktować ruch rowerowy po macoszemu. Ogólnopolskie stowarzyszenie Miasta dla Rowerów skomentowało rezultaty głosowania w następujący sposób:

„Wynik referendum wyraża aspiracje i oczekiwania mieszkańców polskich miast. Powinien być wzięty pod uwagę przez decydentów w całej Polsce. Kampania Kraków Miastem Rowerów (obecnie stowarzyszenie pod tą nazwą) toczy się nieprzerwanie od 1993 roku. Ponad dwadzieścia lat społecznej pracy dla mieszkańców przyniosło jednoznaczny, wiążący politycznie i prawnie rezultat. Trzeba wysnuć z tego wnioski”.

Powyższym słowom trudno nie przyznać racji. Miażdżąca przewaga głosów popierających rowery świadczy, że przestały być tematem niszowym. Jednoślady w pewnym sensie wniosły się ponad podziały. W referendum wzięło udział ponad 200 tysięcy osób; wśród nich byli nie tylko rowerzyści. Znaczący odsetek z pewnością stanowiły osoby, które na co dzień używają samochodów. Oznacza to, że za budową infrastruktury rowerowej opowiedzieli się także kierowcy.

Nie ma przesady w stwierdzeniu, że krakowskie referendum było w dużej mierze historyczne. Rowery przebiły się do głównych mediów już ładnych parę lat temu, stając się tematem ogólnokrajowym. Głosowanie w stolicy Małopolski pokazało jednak, że diametralnie zmienił się sposób ich postrzegania. Już nie są czymś, co można uznać za margines i hobby godne zapaleńców. Nie można już stawiać pytania „czy budować infrastrukturę rowerową?”. Pytanie powinno brzmieć: „jak ją budować”? Takie bowiem są oczekiwania mieszkańców miast. Wynik referendum nie pozostawia żadnych wątpliwości. Rowery dostały kilkadziesiąt tysięcy więcej głosów niż obecny prezydent w drugiej turze wyborów 2010 roku. Czy ten fakt nie jest znamienny?

Politycy i zarządcy dróg – do dzieła!

Pytanie o budowę dróg rowerowych nie zawiera żadnych zobowiązujących konkretów, stanowi jednak wyznacznik określający kierunek działań. Głos setek tysięcy mieszkańców Krakowa jest trudny do zlekceważenia. Nad wynikami głosowania z pewnością pochylą się także włodarze innych większych miast w Polsce. Nie można przewidzieć, jak bardzo wezmą go sobie do serca, natomiast nie ma wątpliwości co do tego, że echo tak ważnego rowerowo wydarzenia z pewnością do nich dotrze. Warto podkreślić raz jeszcze – sam wynik to jedno. Równie, a może nawet bardziej istotne jest to, że rowery dostały głośne „tak” od wszystkich. Także od kierowców.

Zarówno w kwestiach prawnych, jak i infrastrukturalnych mamy wiele do zrobienia. Zmiana rozporządzeń, poprawa jakości dróg rowerowych (obecnie większość z nich nie nadaje się do bezpiecznej i komfortowej jazdy!), dostosowanie polityk miejskich i transportowych. Istnieje spora szansa na to, że decydenci poczują, z której strony wieje wiatr i podejmą odpowiednie działania. Na rowerzystach można wiele ugrać. Z korzyścią dla wszystkich – rower jako środek transportu to sojusznik każdego miasta, które chce uchodzić za przyjazne ludziom. Zatem do dzieła, politycy i zarządcy dróg! Pracy jest dużo, ale rowerzyści z pewnością gotowi są pomóc.