W ostatnich latach polskie miasta coraz częściej decydują się na uchwalanie własnych standardów projektowania infrastruktury. Istniejące przepisy krajowe okazują się za mało precyzyjne lub nie uwzględniają dzisiejszych potrzeb mieszkańców, np. rowerzystów. Standardy projektowania pozwalają także na zapewnienie jednolitej, wysokiej jakości przyjętych rozwiązań, niezależnie od inwestora i projektanta danej inwestycji.
Do tej pory podstawowe warunki projektowania infrastruktury wyznaczały rozporządzenia ministerialne, np. Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. Stosowne rozporządzenie regulują także warunki stosowania znaków i sygnałów drogowych, warunki techniczne dla drogowych obiektów inżynierskich, a także dla kolejowych obiektów inżynierskich. Wprowadzanie zmian do przepisów krajowych jest procesem długotrwałym i najczęściej wymaga przeprowadzenia dodatkowych analiz, związanych np. z bezpieczeństwem przyjętych rozwiązań.
Dlatego z reguły zapisy rozporządzeń wyznaczają pewne warunki minimalne, które są uniwersalne zarówno dla dróg w małych jak i dużych ośrodkach miejskich. Doprecyzowanie tych zapisów poprzez uchwalenie standardów projektowania na poziomie lokalnym może pozwolić na uwzględnienie lokalnej specyfiki oraz narzucenie na projektantów i wykonawców bardziej rygorystycznych warunków.
Najbardziej znanym rodzajem standardów projektowania są standardy rowerowe, które są efektem walki środowiska rowerowego w poszczególnych miastach o lepszą jakość infrastruktury rowerowej. W chwili obecnej posiada je wiele dużych polskich miast, w tym Gdańsk, Kraków, Szczecin, Wrocław, Łódź czy też Warszawa. W stolicy standardy zostały uchwalone w roku 2009 a ich tekst można znaleźć na miejskich stronach internetowych.
Więcej na ten temat, w tym przykłady własnych standardów projektowych z innych miast, znajdziesz w Monitorze.
Zapisz się do newslettera:
