Wrocław nazywa tramwaj na cześć legendy żużla

Od zeszłego roku MPK Wrocław utrwala pamięć o wybitnych, zasłużonych dla miasta osobistości, czyniąc ich patronami nowoczesnych pojazdów Moderus Gamma – wśród patronów znaleźli się do tej pory ks. Stanisław Orzechowski, Edyta Stein, Maria Koterbska, Wanda Rutkiewicz, Adam Wójcik, Andrzej Waligórski oraz Monika Jaworska. Teraz przyszła pora na legendę wrocławskiego żużla – Konstantego Pociejkowicza.

Uroczyste odsłonięcie tramwaju odbyło się w czwartek, 13 kwietnia na Zajezdni Tramwajowej "Borek". – Wrocławskie MPK wspiera sport, angażuje się w wydarzenia sportowe, dlatego tym bardziej wybór patronów wśród sportowców jest nam bardzo bliski. Cieszę się, że dzięki tej idei możemy honorować osiągnięcia i zasługi sportowe tych osób, a, przede wszystkim, przypominać o nich wrocławianom oraz turystom odwiedzającym nasze miasto – przekonuje wiceprezes MPK Wrocław Przemysław Nowicki.

Nieprzypadkowo Pociejkowicz został patronem tramwaju o numerze 3317. – Pan Konstanty Pociejkowicz przez 17 lat był wierny jednym barwom, jednemu klubowi, jednym kibicom i jednemu miastu – wskazuje Witold Woźny, prezes MPK Wrocław.

– To wspaniała inicjatywa, o którą tak zabiegł świętej pamięci Krzysztof Balawejder, były prezes MPK Wrocław, a prywatnie miłośnik sportu i oddany kibic wrocławskiej Sparty. Bardzo się cieszę, że udało się ją zrealizować – odkreśla prezes klubu WTS Sparta Andrzej Rusko.

Konstanty Pociejkowicz urodził się 12 stycznia 1932 roku w Mirance, później zaś do końca życia związał z Wrocławiem – sportowo i życiowo, choć to właśnie sport był przecież całym jego życiem. W wieku siedemnastu lat po raz pierwszy obejrzał zawody żużlowe, po czym, zauroczony wielotysięcznym tłumem kibiców i zapaloną rywalizacją zawodników, postanowił sam spróbować swoich sił w tej dyscyplinie. Parę lat później zadebiutował we wrocławskim zespole ligowym, następnie powołany do kadry młodzieżowej i narodowej. Swą brawurą nie raz przynosił Sparcie powody do dumy; zdobył dla drużyny także rekordowe 1643,5 punktów oraz siedem medali Drużynowych Mistrzostw Polski: trzy srebrne i cztery brązowe. Osiem razy brał udział w finałach Indywidualnych Mistrzostw Polski, a w 1960 roku w Rybniku stanął na najwyższym stopniu podium. Odznaczony tytułem Zasłużonego Mistrza Sportu, a także, w 1967 roku, Medalem Za Ofiarność i Odwagę. Lata po zakończeniu kariery, w 1995 roku, zdobył bezapelacyjnie pierwsze miejsce w plebiscycie na najlepszego zawodnika wrocławskiego żużla. Zmarł 18 czerwca 2003 roku.