Ukraina: Hotelowy tramwaj na plażę

Dyrektor ośrodka wczasowego „Bieriegowoj” (Nadbrzeżny), a zarazem kierownik zajezdni mołoczniańskiego tramwaju, chętnie pokazuje nadesłane do niej pamiątkowe zdjęcia. Jest wyraźnie zafascynowana popularnością swojego obiektu wśród nietypowej grupy klientów i wylicza – ta fotografia jest od pasjonatów ze Szwecji, ta od Anglików, był tu nawet Amerykanin, proszę spojrzeć, jego zdjęcie znalazło się w książce. O jedynym składzie starych wagonów Gotha mówi z czułością „nasz tramwajczik” i podkreśla, że bez wąskotorowej linii jej kompleks nie byłby tak samo popularny.

Tramwajem na obiad i znów na plażę

Powody do dumy są niebagatelne: Tatiana Iwanowna Czistiakowa zarządza najmłodszym systemem tramwajowym Ukrainy. Zbudowany metodą gospodarczą w 1989 roku półtorakilometrowy tor to jedyna w kraju i jedna z nielicznych w skali świata sieć nienależąca do władz miasta czy fabryki, a do... pensjonatu z częścią sanatoryjną. Choć jednostanowiskowa zajezdnia wygląda trochę jak przydomowy garaż, a stare, sprowadzone z Eupatorii wagoniki wyjeżdżają z niej tylko trzy – cztery miesiące w roku, nietypowa trasa ułatwia życie wczasowiczom i ściąga sympatyków transportu szynowego z całego świata.

Nazwa ośrodka nadana jest nieco na wyrost: od brzegu morza dzieli go przeszło kilometr. Hotel posiada jednak kawałek własnej plaży i u schyłku ZSRR zaprojektował stworzenie systemu, który pozwoliłby mu dowozić na nią wczasowiczów. Linia kursuje tylko w sezonie letnim, na ogół od połowy maja lub początku czerwca do końca sierpnia. Każdy z zameldowanych dostaje na każdy dzień pobytu kartę, która uprawnia do czterech przejazdów – tak, by mógł spędzić cały dzień na plaży i bez wysiłku wrócić do ośrodka w porze obiadowej. Można tu też dojechać z pobliskiego miasta Eupatoria, wtedy za przejazd tramwajem trzeba zapłacić.

Wagon dwukrotnie starszy od torów

Trasa obsługiwana jest tylko jednym dwukierunkowym składem (wagony to Gotha T57 z 1958 i T59 z 1960 roku). Nie jest więc potrzebny ani jeden rozjazd i dziś linia to po prostu tor kończący się z jednej strony na przystanku „Pliaż” (plaża), a z drugiej – w zajezdni położonej tuż za przyhotelowym przystanku „Mołocznoje” (Mołoczne). Kiedyś, gdy utrzymywano rezerwę, jedyny rozjazd istniał we wnętrzu zajezdni i pozwalał na zjechanie na sąsiedni tor, z biegiem lat został jednak zdemontowany, a resztki nieużywanego od lat wagonu zostały ostatecznie wywiezione w 2011 roku.

Licząca niespełna 2,5 tys. mieszkańców krymska wieś to bodaj najmniejsza miejscowość na świecie z własną, niezależną siecią tramwajową. Nawet jeśli nie pełni ona typowej dla tramwaju funkcji codziennego dojazdu do szkoły czy pracy, warto ją odwiedzić ze względu na urokliwy nadmorski wiejski krajobraz – obok międzymiastowej sieci trolejbusowej i otwartej zaledwie dziesięć lat temu sieci trolejbusów w Kerczu to największy ewenement transportowy Półwyspu.