Lubelskie: Akcja integracja

Zemsta carów

Przez teren województwa lubelskiego przebiega niewiele linii kolejowych. Poza Lublinem większe węzły kolejowe znajdują się na zachodnim i północnym skraju regionu – to Dęblin i Łuków. Z punktu widzenia pasażera chyba jeszcze większym problemem jest sposób wytyczenia dróg żelaznych. Większość linii kolejowych budowano za czasów zaboru rosyjskiego. Ze względów militarnych, choć nie bez znaczenia były koszty ich budowy, stacje usytuowana z dala od historycznych centrów miast, a czasem i w ogóle bardzo daleko od miasta (np. Radzyń Podlaski). Wprawdzie z czasem ośrodki zbliżyły się do kolei, rozbudowując się w tym kierunku torów, to i tak ich rynki i ratusze nadal znajdują się w takiej samej odległości od kolei. Potem podjęto w sumie racjonalne decyzje o budowie dworców autobusowych w pobliżu centrów miast. Miało to i taką zaletę, że jeśli linia kolejowa biegła równolegle do torów i obsługiwała te same miejscowości co autobusy (potem także BUS-y) to dawało to wybór między przewoźnikami – komu lepiej pasował dojazd do stacji kolejowej, zlokalizowanej (zwykle bliżej) zakładów przemysłowych wybierał pociąg, a kto jechał na zakupy na targ to wybierał autobus. Oczywiście, jest to wielkie uproszczenie, jednak wskazuje na pewną zaletę rozdzielenie głównych dworców PKP i PKS.

Braki w połączeniach między dworcami

Problemem natomiast było podróżowanie różnymi formami komunikacji. Dojazd z dworca kolejowego do autobusowego i odwrotnie, utrudniał jeszcze dotarcie do celu. Trzeba było albo udać się komunikacją miejską lub taksówką, bo odległości między obiektami były (i są) mało zachęcające na spacer, zwłaszcza z większym bagażem.

Co ciekawe, nie wszystkie miasta mają autobus najkrótszą drogą łączący dworce: kolejowy i autobusowy. Najlepszym na to przykładem jest stolica regionu. Spod dworca autobusowego kursuje nawet dość często autobus nr 34, jednak jedzie bardzo okrężną drogą, przez duże osiedla mieszkaniowe jak Kalinowszczyzna i Tatary. Podobnie, choć w mniejszej skali, jest w Chełmie.

Będzie integracja

Wiele na to wskazuje, że przynajmniej niektóre miasta zmienią opisany stan. Na budowę centrów komunikacyjnych zdecydował się Lublin, pozyskując już grunt pod przyszły obiekt. Integracje zapowiadają niektóre miasta powiatowe – Krasnystaw i Puławy. Centra komunikacyjne powstaną w pobliżu najważniejszych stacji bądź przystanków kolejowych.

Plany samorządu Lublina zakładają przeniesienie głównego dworca autobusowego w rejon ul. Krochmalnej, obok obiektu PKP. W planach jest powstanie centrum integrujące komunikację kolejową oraz autobusową (regionalną, podmiejską i miejską), które miałoby powstać po likwidacji dotychczasowego dworca PKS na Podzamczu. Jak podał „Kurier Lubelski”, miasto planuje wznieść czterokondygnacyjny (trzy nadziemne, jedna podziemna) obiekt o łącznej kubaturze ok. 100 tys. m³. Nie bez znaczenia jest także przebudowa placu dworcowego, którego obecny stan (mówiąc delikatnie) nie jest najlepszą wizytówką Lublina. Dla poprawy skomunikowania węzła przesiadkowego z centrum ma powstać nowa ulica.
Całość rewitalizacji obszaru wokół planowanego regionalnego centrum komunikacyjnego ma kosztować około 1 miliarda złotych. Władze miasta chcą uzyskać dofinansowanie ze środków unijnych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020 w wysokości nawet 85% kosztów kwalifikowanych.

Warto podkreślić, że prace rewitalizacyjne rejonu dworca kolejowego już się zaczęły. Prowadzone są właśnie inwestycje, które zmieniają obraz terenów poprzemysłowych i pokomunikacyjnych. Trwa np. budowa stadionu miejskiego oraz modernizacja wiaduktu kolejowego nad ul. Kunickiego. Ta ostatnia inwestycja, z uwagi na poprawienie dostępności dworca kolejowego z dzielnicami położonymi na południe od linii kolejowej nr 7 (np. poprzez wybudowanie nowego przystanka autobusowego czy skrócenie czasu dojścia z rejonu ul. Nowy Świat) wpłynie na poprawę dostępności przyszłego „super dworca”.

Będzie wsparcie z RPO

Na pewno nie bez znaczenia jest to, że samorządy lokalne mają duże szanse na wsparcie tych inwestycji. W projekcie regionalnego programu operacyjnego założono dofinansowanie do projektów utworzenia węzłów przesiadkowych. Władze Lublina na realizację swojego projektu planują pozyskać także środki na rewitalizację, choć to będzie raczej dotyczyć inwestycji towarzyszącym budowie centrów komunikacyjnych.

Będzie lepiej czy lepiej nie mówić?

Przewidziane środki na inwestycje w budowę węzłów przesiadkowych będą miały zasadnicze znaczenie dla integracji różnych form transportu publicznego. Jest bardzo ciekawe, jak nowe rozwiązania komunikacyjne przyjmą pasażerowie komunikacji autobusowej oraz przewoźnicy samochodowi. Nie będę zaskoczony, gdy pojawią się protesty po wyrugowaniu autobusów do centrów komunikacyjnych zlokalizowanych z dala od centrum miast.