Łódź: wreszcie jest spóźniony przystanek

Trudno wyobrazić sobie bardziej ascetyczną i tańszą inwestycję w infrastrukturę komunikacji miejskiej: w Łodzi na Andrzeja Struga stanął słupek. Ot, dwumetrowy stalowy słupek pociągnięty czerwoną farbą. Do tego kasetka na rozkłady jazdy, znak przystanku – i już. Nie jest nawet wkopany w ziemię, więc na dole przymocowano ciężar, by nie przewrócił go wiatr. Nie znam się na cenach metali, ale całość kosztowała, jak sądzę, nie więcej niż kilkaset złotych.

Pisanie o takiej drobnostce, a zwłaszcza poświęcenie jej całego komentarza, byłoby olbrzymią ekstrawagancją gdyby nie to, że postawienie tego słupka było jedną z najbardziej udanych inwestycji transportowych miasta w ostatnim czasie.

Brakowało przesiadki na najważniejsze linie

Przystanek stanął na krótkim odcinku pomiędzy dwoma ważnymi ulicami miasta: handlowo-rozrywkowym deptakiem słynnej Piotrkowskiej i aleją Kościuszki, główną osią komunikacyjną w relacji północ – południe. Wiedzie tam tramwajowa trasa ŁTR, najbardziej zatłoczony ciąg komunikacyjny z pięcioma liniami łączącymi Bałuty z Górną i Widzewem. Po Struga zaś kursują trzy linie autobusowe biegnące z nieobsługiwanej tramwajami części Widzewa na duże osiedla Retkinia i Teofilów, a od niedawna także do podłódzkich miast Aleksandrów i Konstantynów.

Trudno wyobrazić sobie ten absurd, ale dotychczas, chociaż te dwie istotne dla komunikacji miejskiej ulice się krzyżowały, nie było możliwości przesiadki z autobusu na tramwaj i na odwrót. Z Kościuszki do najbliższego przystanku autobusowego było ok. 250 metrów, a czas przejścia do niego wydłużała konieczność pokonania dwóch skrzyżowań z sygnalizacją.

Powstał nowy węzeł

Wieloletniego zaniedbania nie naprawiono pięć lat temu, gdy modernizowana była cała trasa ŁTR. Problem rozwiązano dopiero teraz – choć prowizoryczny słupek nie spełnia swojej roli idealnie, do przejścia do tramwaju nadal pozostało kilkadziesiąt metrów, czas przesiadki wreszcie można liczyć w minutach, a nie w ich dziesiątkach.

Relacje, w których komfort i sumaryczny czas podróży znacznie się poprawił, można by wymieniać długo: ze Starego Widzewa na Żubardź, z Fabrycznej do największego kompleksu handlowego w mieście – Manufaktury, z tejże Manufaktury na Stare Polesie itd. Najlepszym dowodem na przydatność nowego przystanku jest duża wymiana pasażerów już w pierwszych dniach jego funkcjonowania.

Przy okazji Zarząd Dróg i Transportu wreszcie naprawił nazewniczy chaos przystankowy. Nowy słupek przejął nazwę Piotrkowska od istniejącego cały czas przystanku na ul. Tuwima, przedłużeniu Struga po drugiej stronie deptaku. Jego nazwa była o tyle nieadekwatna, że stoi on prawie ćwierć kilometra od Piotrkowskiej, przy ulicy Sienkiewicza, która dała mu nową, odpowiednią nazwę.

Komunikacja potrzebuje drobnych usprawnień

Zły stan łódzkiego transportu zbiorowego często tłumaczy się niedoinwestowaniem i brakiem środków na bieżącą działalność. Jest w tym sporo prawdy. Zmniejszająca się liczba kursów i stary tabor zniechęcają łodzian do korzystania z komunikacji miejskiej, co jeszcze bardziej pogłębia jej regres. Czasem jednak by ułatwić życie pasażerom nie potrzeba pieniędzy – wystarczy po prostu zatrzymać autobus i otworzyć drzwi.