Saudyjskie kobiety domagają się autobusów

Po miastach Arabii Saudyjskiej przeważnie jeździ się samochodem. To naturalne. Benzyna jest tu tania i subsydiowana przez państwo. Pieniądze z ropy naftowej inwestuje się m.in. w autostrady. Z tego samego powodu system transportu publicznego w miastach, choć istnieje, to jest niezbyt rozwinięty. Dopiero w tym roku ruszy budowa metra w Rijadzie. Choć sześć linii o łącznej długości 180 km ma być rzecz jasna jednym z najnowocześniejszych i najefektowniejszych systemów kolei podziemnej na świecie, to pierwszy pociąg pojedzie najwcześniej w 2019 r.

Taksówka albo meczet

Tymczasem go brakuje. – Pracuję czasem do 11 wieczorem – mówi, cytowana przez anglojęzyczny serwis „Arab News”, Suad Khaled, która jest sprzedawczynią. – Zamówienie taksówki kosztuje 50 riali. Miesięcznie musiałabym wydawać na taksówki 1,3 tys. riali – dodaje zaznaczając, że to duża część jej pensji.

Po co taksówka? Bo Arabia Saudyjska to jeden z najbardziej restrykcyjnych pod względem obyczajowym krajów świata. Życie kobiety w sferze publicznej regulują zasady wywodzone z szariatu. Poza zakrywającym całe ciało strojem, kobiety mogą poruszać się tylko w towarzystwie opiekuna, którym jest zwykle ojciec, mąż lub brat. Nie mogą samodzielnie prowadzić samochodu. Mogą się nim poruszać tylko jako pasażerka, gdy prowadzi ktoś z rodziny, lub wynajęty kierowca.

W Rijadzie między 1 a 5 po południu sklepy są zamykane, a ulice pustoszeją. Często więc się zdarza, że Saudyjki pracujące na dwie zmiany nie wracają do domu, ale na ponowne otwarcie sklepu czekają w meczecie lub w restauracji.

Autobus tylko dla kobiet?

Najodważniejsze Saudyjki walczą więc o prawo do prowadzenia samochodu. W internecie co jakiś czas publikowane są filmiki z kobietami, które nielegalnie prowadzą auta. Częściej można za to spotkać się z żądaniami stworzenia odpowiadającej potrzebom publicznej komunikacji, z pojazdami tylko dla kobiet i rozkładem dostosowanym do potrzeb.

– Autobus szkolny ma przede wszystkim wozić uczniów, jego trasa przebiega więc daleko od mojego miejsca zamieszkania – tłumaczy Sumayya Hejazi, nauczycielka. – Mój brat jest studentem i jego zajęcia pokrywają się z moimi godzinami pracy. Nie może po mnie przyjechać, więc na taksówki wydaję połowę pensji – dodaje.

Wtóruje jej pracująca w prywatnej firmie Rana Al.-Zahrani. – Co miesiąc dostaję na dojazdy dodatek do pensji w wysokości 300 riali. Tylko co z tego, jeśli za wynajęcie taksówki na jeden dzień muszę zapłacić 50? Rozwiązaniem jest transport publiczny, jak w każdym innym rozwiniętym kraju. Jeśli nie pozwalają nam prowadzić, to niech zapewnią transport.