Polskie miasta jak Nowy Jork albo Kopenhaga? Nieprędko

Ten problem ominął Nowy Jork, w którym ograniczenie egzekwowane ma być z całą surowością, gdyż to jeden z głównych punktów programu burmistrza Billa De Blasio. Jego celem jest doprowadzenie do sytuacji, w której na ulicach miasta nikt nie zginie. Ale ograniczenie prędkości jest tylko jednym z elementów szerszego programu, zakładającego również przebudowę skrzyżowań i kampanie edukacyjne w szkołach.

Ograniczenie prędkości nie jest żadną nowością w Nowym Jorku i wprowadzane jest konsekwentnie od dłuższego czasu. Na wielu nowojorskich ulicach obowiązuje już bowiem takie, które zezwala kierowcom poruszać się po mieście z prędkością do 30 mil/h.

W Polsce ograniczenia prędkości do 30 km/h, tak zwane strefy „tempo 30” wprowadzono już w praktycznie wszystkich większych miastach – m.in. Łodzi, Warszawie, Wrocławiu, Krakowie, Gdańsku, Poznaniu, ale również Puławach, gdzie w 2010 roku zaprojektowano wzorcową strefę uspokajania ruchu przyczyniając się tym samym do spadku kolizji o 22 proc., wypadków o 85 proc., a rannych o 92 proc.

Zmiany w naszym kraju postępują jednak niezwykle powoli, a decyzja o wprowadzeniu stref z ograniczonym ruchem jest decyzją polityczną, trudną do podjęcia, kiedy główny elektorat stanowią kierowcy. To właśnie oni najczęściej protestują przeciwko zmianom proponowanym przez urzędników. Tymczasem zbyt duża prędkość na drogach jest jedną z najważniejszych przyczyn wypadków.

Według szacunków WHO, wypadki kosztują Polskę każdego roku około 30 mld zł. Co roku na polskich drogach ginie około 4 tys. osób. Ok. 50 tys. zostaje rannych. W całej Europie około 41 proc. ofiar wypadków stanowią piesi i rowerzyści.