Niefortunne rozwiązania dla pieszych i rowerzystów

Na wstępie należy zwrócić uwagę, iż sygnalizacja świetlna na skrzyżowaniach funkcjonuje w sekwencyjnie powtarzających się fazach. Jej zadaniem jest doprowadzanie do segregacji ruchu w poszczególnych kierunkach, tak by przy zachowaniu płynności ruchu zminimalizować ryzyko kolizji. Sygnalizacja powinna zapewniać prawa wszystkim uczestnikom ruchu – nie tylko kierowcom samochodów, ale i pieszym oraz rowerzystom.

Zielone dla samochodów, przyciski dla pieszych

Jednym z niefortunnych rozwiązań w Lublinie są przyciski do włączania światła zielonego na przejściach dla pieszych i przejazdach dla rowerzystów. Obecnie przede wszystkim utrudniają one ruch pieszy i rowerowy, natomiast ułatwiają ruch pojazdów samochodowych. Zjawisko to ma miejsce również w ścisłym centrum Lublina, gdzie ruch pieszy i rowerowy powinien mieć szczególne przywileje.

Nieprzemyślana „nowoczesność”

Dawne rozwiązania, te "nienowoczesne", zapewniały dla każdego przejścia dla pieszych zielone światło w czasie pozwalającym na swobodne przekroczenie jednej lub 2 jezdni. Przed kilkunastu laty wprowadzono w Lublinie przejścia wielofazowe. W praktyce dla większości pieszych to zróżnicowanie jest niezrozumiałe, i z przyzwyczajenia przekraczają także drugą jezdnię, nie obserwując czy kolejne światło jest zielone, czy czerwone. Skutkuje to pogorszeniem bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Przejścia dwufazowe są utrapieniem również dla rowerzystów. Rowerzysta musi zejść z roweru, a dodatkowo często przycisk jest umieszczony po przeciwnej stronie chodnika, niż ścieżka.

Niewidzialne zielone

Co więcej, na niektórych skrzyżowaniach sygnał światła zielonego dla pieszych jest zarezerwowany, ale na sygnalizatorze świeci się sygnał czerwony. Zielone światło pojawia się dopiero wtedy, gdy pieszy lub rowerzysta włączy przycisk. Wówczas w obecnym lub dopiero w następnym (!) cyklu wyświetli się sygnał zielony. Takie przyciski stały się w Lublinie normą i są udręką uczestników ruchu nieporuszających się samochodami.

Wspomniane niefortunne rozwiązania znajdują zastosowanie nie tylko na skrzyżowaniach modernizowanych kilka lat temu (np. ul. Choiny i al. Smorawińskiego, ul. Jana Pawła II i Filaretów), ale także na nowo oddanych ścieżkach rowerowych z 2013 r. (np. ul. Filaretów w Lublinie).

Utrudnianie ruchu pieszych w centrum

Uciążliwe przyciski występują też na skrzyżowaniach w ścisłym centrum miasta (ul. Lipowa), gdzie ruch pieszych jest większy niż ruch pojazdów. Piesi są zmuszani do naciskania przycisków nawet tam, gdzie na przejście zawsze oczekuje grupka osób. Należy też nadmienić, że dla samochodów na części lewoskrętów montowane są w jezdni detektory, ale przy przejściach dla pieszych i przejazdach dla rowerzystów rozwiązań takich rozwiązań się nie stosuje.

Piesi i rowerzyści też są ważni

Pieszy i rowerzysta uczestniczący w miejskim ruchu drogowym powinien być traktowany na równi z samochodem. W rejonach śródmiejskich ruch pieszych powinien być wręcz uprzywilejowany, aby zachęcać mieszkańców do korzystania z efektywnego transportu publicznego i ruchu pieszego czy też rowerowego, a nie z transportu indywidualnego. Dlatego warto, aby nie stosować przycisków utrudniających ruch pieszych i rowerzystów. Jeżeli już się takie pojawiają, to powinny być umieszczone po prawej stronie przejścia, oraz powinien występować oddzielny przycisk dla pieszych i oddzielny dla rowerzystów. Względy praktyczne muszą być uwzględniane w organizacji ruchu w zrównoważonych systemach transportu miejskiego.