Lublin: Lepsza infrastruktura, lepsze życie rowerzystów

Lubelskie Porozumienie Rowerowe przygotowało Przewodnik miejskiego rowerzysty, w którym opisuje m.in. mankamenty lubelskiej infrastruktury rowerowej i zmiany, jakie w najbliższym czasie zajdą w mieście z korzyścią dla rowerzystów.

Głównym problemem tras rowerowych w Lublinie jest brak ciągłości i połączenia w jeden spójny system, umożliwiający wygodne i bezpieczne przemieszczanie się po całym mieście. Często do połączenia dwóch tras rowerowych brakuje kilkuset metrów, a wzdłuż samej trasy nie ma przejazdów rowerowych, po których można przejechać na drugą stronę ulicy. Większość starych dróg rowerowych nie posiada legalnej możliwości wjechania na nie, jak również zjechania na jezdnię, gdy trasa się kończy. Sprzyja to demoralizacji uczestników ruchu, którzy jadą dalej przez przejście dla pieszych lub przez chodnik /trawnik na jezdnię. Wiele do życzenia pozostawia także stan tras rowerowych. Szczególnie nierówne bywają nawierzchnie z kostki brukowej. Jazdę utrudniają też wysokie krawężniki na przejazdach, zieleń w skrajni drogi rowerowej, a przede wszystkim dyskryminujące rowerzystów fazy świateł na skrzyżowaniach, „wspierane” przez niezgodne z przepisami przyciski.

Idzie nowe

Po wejściu w życie Standardów Rowerowych sytuacja ulega stopniowej poprawie, infrastruktura jest coraz lepszej jakości i znacznie bardziej odpowiada potrzebom rowerzystów. Wzdłuż kluczowych ulic w mieście budowane są nowe trasy rowerowe, których głównym celem będzie komunikacyjna obsługa centrum, a nie tylko weekendowa rekreacja.

Najstarsze i wciąż stanowiące trzon lubelskiej infrastruktury rowerowej są trasy wzdłuż Bystrzycy (od ul. Zawilcowej do Cienistej), ul. Jana Pawła II (od al. Kraśnickiej do Bystrzycy), ul. Nadbystrzyckiej (od Jana Pawła II do Zana), al. Smorawińskiego i Andersa (od wiaduktu Poniatowskiego do Zawilcowej), al. Spółdzielczości Pracy (od granicy miasta do Smorawińskiego) i ul. Szeligowskiego (od Smorawińskiego do Choin). W ostatnich dwóch latach zostały one uzupełnione przez trasy wzdłuż Drogi Męczenników Majdanka, ul. Zemborzyckiej, Diamentowej, Krochmalnej (pasy + ddr), Koncertowej (pasy), Koryznowej, Związkowej i Węglarza, Wojtasa, Krańcowej i Dywizjonu 303, Filaretów (od Jana Pawła II do Głębokiej), Mełgiewskiej (od Castoramy do torów), Nowego Światu (jednostronny pas) oraz ul. Cienistej i Osmolickiej, prawie domykające ring wokół Zalewu.

W roku 2014 długość tras rowerowych powiększy się o kolejne 20 km, w związku z realizacją projektu Europejska Stolica Turystyki Rowerowej i kolejnymi remontami ulic. Drogi rowerowe powstaną m.in. wzdłuż al. Unii Lubelskiej, Kompozytorów Polskich (od Smorawińskiego do Koncertowej), Elsnera, Diamentowej (od Medalionów do Samsonowicza), a pasy rowerowe wzdłuż ul. Kalinowszyzna, Zamojskiej i Wyszyńskiego, Wojciechowskiej, Morwowej, Wileńskiej, Radziszewskiego, Diamentowej (od Samsonowicza do Zemborzyckiej), Rataja (od wiaduktu do Grenadierów), Łęczyńskiej czy Turystycznej.

Oczywiście ruch rowerowy nie opiera się tylko o ciągi pieszo-rowerowe czy drogi dla rowerów, lecz także o ułatwienia, takie jak kontrapasy i skróty rowerowe oraz uspokajanie ruchu. Próżno jednak szukać tego typu rozwiązań w naszym mieście. Do 2011 roku jedynie ul. Kozia, niedostępna dla samochodów, została otwarta dla rowerów… jednak tylko w jedną stronę, ponieważ „w drugą stronę mogłoby to być niebezpieczne dla rowerzystów”. Sprawę dodatkowo komplikuje fakt, iż rowerzyści nie mogą formalnie wjeżdżać na Stare Miasto, pomimo że znajduje się tam kilkanaście bezpiecznych stojaków rowerowych.

Warto jednak wiedzieć, że wiadukt nad torami kolejowymi na ul. Grygowej jest otwarty w obie strony dla rowerzystów, pomimo częściowo błędnego oznakowania.

Parkowanie

W 2009 roku Wydział Gospodarki Komunalnej we współpracy z Porozumieniem Rowerowym zainstalował w Śródmieściu 36 bezpiecznych stojaków typu „U”. Dwa lata później ponownie rowerzyści mogli wpłynąć na lokalizację ponad 100 nowych stojaków, a dodatkowo jeszcze 6 sztuk pojawiło się pod urzędami w ramach konkursu „Klimatyczny urzędnik” Towarzystwa dla Natury i Człowieka.

Obecnie miejskie stojaki można spotkać przede wszystkim na terenie Starego Miasta i Śródmieścia (od Pl. Zamkowego do Al. Racławickich, Akademickiej, Głębokiej), ale też przy obiektach sportowych, tj. Hala Globus, Hala MOSiR, stadiony Motoru, Sygnału czy Lublinianki. Niezależnie od tego, z U-kształtnych stojaków można skorzystać przy niektórych sklepach Lidl, a największy w Lublinie parking powstał w 2013 roku przy siedzibie Orange na ul. Chodźki (30 zadaszonych stojaków). Pojedyncze stojaki można też spotkać przy siedzibach prywatnych firm lub instytucji.

Największym mankamentem jest w Lublinie brak możliwości wygodnego parkowania roweru na terenie dzielnic mieszkaniowych. Niezależnie od porad dotyczących parkowania z pierwszej części przewodnika, warto by to sami mieszkańcy zaczęli starać się o tworzenie dobrych parkingów rowerowych pod blokami, ze stojakami U oraz zadaszeniem i ogrodzeniem. Koszty takich parkingów są nieporównywalnie niższe niż budowa miejsc postojowych dla samochodów, a korzyści dużo większe.

Wypożyczalnia rowerów publicznych w Lublinie

W 2014 roku planowane jest uruchomienie w Lublinie sieci miejskich wypożyczalni rowerów. Powstaje ona w ramach projektu „Europejska Stolica Turystyki Rowerowej”, współfinansowanego ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego. Projekt przewiduje powstanie ok. 30 km nowych tras rowerowych oraz 40 rozsianych równomiernie po całym mieście automatycznych stacji, w których na chętnych czekało będzie 400 rowerów. Każda stacja będzie także posiadała ogólnodostępne stojaki na rowery prywatne. Rowery będą miały charakterystyczną ramę, wewnętrzne przerzutki i koszyk na kierownicy. Pierwsze 20 minut jazdy będzie bezpłatne. Podobne systemy działają już w wielu miastach Europy, a w Polsce m.in. w Warszawie, Krakowie i Wrocławiu.

Więcej: Lublin Rowerem. Przewodnik miejskiego rowerzysty 2013