Kultura współdzielenia – szansa dla zabytkowych miast?

Podobnie może być w kwestii naszej mobilności. Samochód stanowiący dla pokoleń wychowanych w poprzednim ustroju, był i wciąż często jest symbolem sukcesu, jednak pokolenia „Millenialsów” i młodsze zamieszkujące obszary zurbanizowane coraz częściej traktują to narzędzie jako źródło większej ilości problemów i ograniczeń, niż korzyści i wolności. To z myślą przede wszystkim o nich, nie wykluczając oczywiście innych grup wiekowych, promowane są coraz częściej w miastach na całym świecie systemy „bikesharing” czyli roweru publicznego oraz „carsharing”, czyli samochodu publicznego.
Kultura współdzielenia otwiera nowe możliwości dla miast, w szczególności miast zabytkowych o zwartej i ciasnej zabudowie śródmiejskiej, gdzie przestrzeń publiczna jest mocno ograniczona i zarazem bardzo cenna.

Miasto Kraków również widzi dużą szansę w zaoferowaniu swoim mieszkańcom, coraz częściej osiedlającym się w centrum zamiast przedmieść, innowacyjnych systemów opierających się na kulturze współdzielenia, która może przyczynić się do odzyskania części przestrzeni publicznej zajmowanej obecnie przez parkujące samochody i oddania jej na bardziej pożyteczne funkcje takie jak zieleń, ciągi piesze, usługi czy place zabaw.

Kraków był pierwszym miastem w Polsce, które zaoferowało mieszkańcom rower publiczny, a obecnie Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu ambitnie podjął się wdrożenia pierwszego w Polsce systemu roweru publicznego czwartej generacji, naszpikowanego technologiami pojazdu, przenoszącego użytkownika w innowacyjny świat mobilności.

Z kolei Wydział Gospodarki Komunalnej UMK, z sukcesem realizujący od ponad dekady najbardziej innowacyjne projekty transportowe, ogłosił dialog techniczny odnośnie wdrożenia systemu „carsharing”, upatrując w systemie potencjał do poprawy jakości życia oraz mobilności mieszkańców obszaru Śródmieścia.

System samochodu publicznego to bardzo trudne przedsięwzięcie, które ma szansę powodzenia w określonych warunkach, głównie sprawnym zaplanowaniu, ale również wyraźnym podniesieniu świadomości mieszkańców oraz wytworzeniu „mody” na kulturę współdzielenia. Sukces jak pokazują dane z wielu miast europejskich przynosi jednak bardzo wymierne korzyści, ponieważ jeden samochód w systemie zastępuje od 5 do 10 samochodów prywatnych, które obecnie okupują chodniki centrum miasta. Jeżeli projekt zakończy się pozytywnie, obszar Śródmieścia, a w konsekwencji całe miasto, może zmienić charakter przestrzeni publicznej, co w efekcie przełoży się na jakość życia, w zasadzie najważniejszy cel w zarządzaniu miastem.