Czy chodzenie pieszo to kwestia "lewackiej" ideologii?

– Kiedy bycie rowerzystą czy pieszym stało się częścią ideologii? – pytał Jędrzej Puzyński z Zespołu Doradców Gospodarczych TOR, otwierając debatę poświęconą ruchowi pieszemu i rowerowemu, jaka odbyła się w ramach tegorocznego Kongresu Transportu Publicznego. – Rower był, jest i będzie kwestią polityczną – odpowiedział prof. Andrzej Zalewski z Uniwersytetu Techniczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy. Przypomniał, że pierwsze manifestacje środowiska cyklistów mające na celu wzięcie pod uwagę ich potrzeb przy planowaniu rozwiązań infrastrukturalnych odbyły się w Polsce jeszcze w czasach PRL i zostały uznane przez ówczesne władze za działania wywrotowe.

W co wierzył, a w co wierzy dziś polski konserwatysta?

– Każda zmiana społeczna, a w tym przypadku mówimy o zmianie paradygmatu kształtowania miasta, sprawia, że ktoś zyskuje, ktoś traci, słowem – że istnieje spór. To, że sprawa pieszych i rowerzystów stała się polityczna, jest więc dla mnie normalne – ocenił Tomasz Stefanicki odpowiadający za kształtowanie przestrzeni publicznej dla ruchu pieszego w Urzędzie Miasta Wrocławia. Zwrócił przy tym uwagę, że obecne stanowiska poszczególnych środowisk wydają się sprzeczne z historycznymi postawami kojarzonymi z określonymi ideologiami.

Prelegent przypomniał bowiem, że współczesne miasta oparte są w dużej mierze na idei miasta modernistycznego, która wiązana była z działalnością lewicy. – To miasto wielkich zakładów pracy, miasto, które ma swoje sypialnie czy miejsca handlu. Duże korytarze transportowe łączą zaś poszczególne obszary. Konserwatyzm bazuje natomiast na silnych więziach w lokalnych społecznościach, a dzisiejsze działania na rzecz pieszych czy rowerzystów są właśnie próbą przywrócenia tych więzi: im więcej ludzi na ulicach, tym będą one silniejsze – argumentował. – Boję się więc, że polscy konserwatyści dali się zapędzić w ślepy zaułek – dodał.

Warto skupić się na rozwiązywaniu problemów, a nie na ideologicznym sporze

– Bardzo źle się stało, że idziemy w tej sprawie w stronę ideologii, że w obliczu powstania szeregu inicjatyw propagujących ruch pieszy czy transport zbiorowy powstaje kontrofensywa kierowców – stwierdził natomiast Łukasz Franek, zastępca dyrektora w krakowskim Zarządzie Infrastruktury Komunalnej i Transportu. – W Holandii, gdzie rewolucja, w wyniku której ludzie masowo przesiedli się z samochodów na rowery, nie wzięła się z ideologii, tylko z praktycznego podejścia i skupienia się na istniejącym problemie – przekonywał. Dodał, że obie strony sporu, także ta opowiadająca się za zwiększeniem roli pieszych, powinny w swojej retoryce częściej niż dziś odwoływać się do celu, a rzadziej – do mody czy zaangażowania po którejś stronie ogólnego sporu politycznego. – A rzeczywisty problem jest np. taki, że jest za dużo wypadków drogowych – dodał.

O tym, że problemy ruchu pieszego są realnymi kwestiami wymagającymi rozwiązania, a nie wynikiem pewnych ideologii, mówił także Jan Mencwel, prezes zarządu stowarzyszenia Miasto Jest Nasze. Zwracał uwagę na bardzo dużą liczbę pieszych ofiar wypadków drogowych. W podobnym tonie wypowiadał się Arkadiusz Pacholski, autor standardów pieszych dla miasta Kalisza. – Wina za ten stan rzeczy leży po stronie decydentów. Oni moga tak ukształtować warunki ruchu, że nie będzie można pędzić samochodem po mieście czy parkować na chodniku. Aby tak się stało, owi decydenci musieliby się jednak zacząć bać matki z dzieckiem idącej pieszo bardziej niż dziś pewnej grupy kierowców, którzy wyznają „złotą wolność samochodową”, która polega na tym, że człowiek w samochodzie jest ważniejszy od tego, który w samochodzie nie jest – stwierdził.